Nieuw Zeeland, part 3

Hiii,

Na onze klim naar de top van Mount Roy in Wanaka was het tijd om naar Queenstown te gaan. Een mooie grote en drukke stad aan een meer tussen de bergen. Op elke hoek worden hier extreme sporten gepromoot. Aangezien het weer niet al te best was en Ash enorme spierpijn had van de klim naar de top van Mount Roy hebben wij een heerlijk dagje rondgeslenterd door de stad. Hierbij hoort veel eten en drinken. Een hamburger van Fergburger konden we niet overslaan. De mensen stonden hier buiten in de rij te wachten om hun hamburgers te bestellen. Ook wij zijn in de rij gaan staan. We hebben meer dan een half uur moeten wachten op onze extreem grote burger, maar hij smaakte heerlijk!

Na het zwoegen van de dag ervoor vonden wij dat we wel een keer een diner 'buiten de deur' hadden verdiend. We hadden overdag al een leuk, knus, gezellig en authentiek restaurantje uitgezocht. De menukaart is vanaf 1978 onveranderd gebleven. Eenmaal daar aangekomen vroegen ze of we een kwartier wilden wachten, totdat er plaatsen vrijkwamen. Geen probleem! Een kwartier later werden we naar onze tafel gebracht... Hmmm vreemd, aan deze tafel zitten al 2 chinezen!? "Yes we have shared tables here". Dat hebben wij weer.. We kijken toch maar even verder. Echt jammer, want het zag er heel leuk uit. Nou, Jut en Jul tien minuten later toch maar weer terug naar binnen en gelukkig kregen we nu een tafel, zelfs een grotere, waar nog niemand aan zat. Lekker flesje wijn erbij! Niet veel later werden er dan toch mensen bij ons aan tafel gezet. Een ouder paar (ergens in de zestig) uit Nieuw Zeeland dat zelf ook op reis was. Hele gezellige, lieve mensen waar we de hele avond mee hebben gekletst. Aan het einde van de avond waren zij degenen die het eerst het restaurant hadden verlaten. Wij bleven nog even gezellig nabuurten met zijn tweetjes. Wat hadden we toch een geluk gehad met dit gezelschap. Als klap op de vuurpeil kwam de ober langs " your bill is already paid". Wat?! Wij konden onze oren niet geloven! Wat een avond!!!

De volgende dag begon met minder goed nieuws. De weg naar Milford Sound (prachtig natuurgebied in het zuidwesten van NZ) was door het gevaar van vallende rotsen niet toegankelijk. Wat zou het zonde zijn als we dit zouden moeten missen. Op hoop van zegen zijn we de volgende dag zelf (i.p.v met een toer) richting Milford Sound gereden. In het dorpje Te Anau (laatste dorp voor de wegafsluiting) hebben we een toer geboekt voor de volgende dag. Niet wetende of de weg de volgende dag open zou zijn zijn we tot de wegafzetting gereden waar we hebben overnacht aan een mooi meer (met heeeeeeel veel sandflies, in NZ hebben ze geen muggen maar deze beesten)!

Onze boottocht stond de volgende dag gepland om 10.30u. Helaas was de weg om 10u nog steeds gesloten. Toch nog maar even wachten.. En ja hoor, het wachten werd beloond, om 11.00 u werd de weg geopend tot 18.00 u!!!
Wat een geluk! De zon heeft de hele dag geschenen en de boottocht (die we gelukkig konden verzetten naar de middag) was echt prachtig. De foto's spreken voor zich! doordat alles zo groot is heb je hier totaal geen besef meer van de enorme hoogtes. Een belefenis die we beslist niet hadden mogen missen in NZ!!! Voldaan van de mooie dag hebben we onze weg terug weten te vinden voor 18.00u.

De vraag was hoe we terug gingen rijden naar onze eindbestemming Cristchurch. Via de oostkust of via Mount Cook (binnenland). Na enige twijfel toch besloten om voor Mount Cook (de hoogste berg van NZ) te gaan. Hier hebben we achteraf totaal geen spijt van gehad! Eenmaal aangekomen aan het Pukaki Lake, gelegen aan het National Park, was het niet te missen welke berg het was. Tientallen kilometers verder aan de overkant van het meer zagen we de MC al liggen. Wat een plaatje!

Dezelfde dag nog hebben we een makkelijke hike naar de Tasman Glacier gedaan. Geweldig uitzicht! De hoge bergen met de besneeuwde toppen en de gletsjer met daaruit stromend de rivieren die in de verre verte uitmonden in het grote meer!

Op zaterdag stond de zwaardere Sealy Tarns Track op het programma! Het einde van de track was op een uitkijkpunt op 1250 meter hoogte. Appeltje eitje na de vorige klim van 1600 meter zou je denken. Wat we niet wisten was dat de klim zowat alleen uit traptreden bestond.. 1810 treden om precies te zijn (nee, we hebben ze niet geteld)! Phoe, Ashley had het een beetje onderschat! Maar twee uur verder werd het uitkijkpunt dan eindelijk bereikt! Een van de mooiste uitzichten die we ooit hebben gezien!
Jordy wilde toch graag de top (nog 600 meter hoger) bereiken. Gelukkig vond Ashley het niet erg om van de rust en het uitzicht te genieten. De weg omhoog zou nog ongeveer 2 uur duren. Natuurlijk niet voor Jordy. Ik ben zo terug zei hij. Door de sneeuw (met nog altijd zijn Allstars aan) heeft hij top op 1800m hoogte weten te bereiken. Als bewijs heeft hij wat foto's laten maken! En ja hoor, na ongeveer 1,5u was de rust voor Ash weer over!

Op naar onze laatste bestemming Christchurch! Wat zouden we hier aan gaan treffen? We hadden al vele verhalen gehoord over de aardbeving bijna 2 jaar geleden. De hele binnenstad zou schijnbaar nog in puin liggen. Bij aankomst leek het allemaal mee te vallen. In de buitenwijken was nauwelijks iets te zien van de verwoesting door de aardbeving. Eenmaal dichter bij het centrum zagen we echter steeds meer hijskranen en steigers. "Wow, die gebouwen staan helemaal scheef! En die straat is ook helemaal afgezet." Wat bleek is dat het hart van het centrum het zwaarst getroffen was. Het grootste deel van het centrum was afgezet met hekken omdat het te gevaarlijk was om te betreden. Wat een ruine. We hebben gehoord dat het nog minstens 15 jaar duurt de stad opnieuw op te bouwen. Heel erg triest!
Na het zien van al deze ellende was het s'avonds tijd voor wat ontspanning. We konden er niet omheen om als afsluiter van ons onvergetelijke Nieuw Zeeland-avontuur naar de premiere van The Hobbit 3D te gaan!!!

Helaas is er een tijd van komen en van gaan. Na een geweldige en onvergetelijke maand Nieuw Zeeland is het tijd om naar het laatste continent af te reizen. Asia here we come!!! Met dank aan Jordy's oom stond ons hier na een maand slapen in ons rijdende hotelletje een kingsize bed te wachten in hartje HongKong.

Wordt vervolgd!!!