Azië, part 1

Yahooo!!

Het is alweer even geleden maar we hebben nu eindelijk de rust gevonden om dit verhaaltje te schrijven!!! Onder het motto beter laat dan nooit willen wij iedereen nog het beste toewensen voor het jaar 2013! Voor ons is het goed begonnen :-)!
Na ongeveer 3 weken te hebben gereisd door Vietnam en Cambodia zijn we alweer 6 dagen geleden in het zuiden van Thailand gearriveerd. Hier gaan we de laatste weekjes (inmiddels nog maar 2, ieuww dat klinkt eng!!) van onze geweldige trip doorbrengen. We hebben er even op moeten wachten, maar dit belooft een hoop zon, zee en strand te worden!!! 

Onze Azie-trip is begonnen in Hong Kong waar we 3 dagen zijn gebleven! Hier werden we met de bus opgehaald en naar ons hotel gebracht. Het hotel was echt super! Na een maand als echte hippies te hebben geleefd in een minivan was dit meer dan welkom! Na alle coin douches hebben we optimaal gebruik gemaakt van het bad. Ook het kingsize bed was heerlijk na de kussens in de van!  Natuurlijk hebben we ook tijd buiten de luxe hotelkamer doorgebracht! We hebben veel rondgeslenterd door de peperdure straten met alleen maar hoge gebouwen. Overal waar je kijkt krioelt het van de chinezen. Het lijkt er dan ook net op een mierennest!
De markt die we hebben bezocht was ook interessant. Wat die chinezen allemaal niet eten ;-). 
In de avond is het uitzicht over de haven en de skyline fantastisch. Op ashley's verjaardag zijn we gaan eten bij restaurant Aqua.  Het op de 29e verdieping gelegen restaurant heeft een prachtig uitzicht op deze skyline! Daarnaast was het eten en het gezelschap ook super! Kortom een verjaardag om nooit meer te vergeten!

Na een paar dagen Hong Kong vlogen we 16 december naar Hanoi (Vietnam). Deze dag willen we het liefst zo snel mogelijk vergeten. Bij het inchecken op het vliegveld bleken we namelijk problemen te hebben met ons visum (welk visum?!?). Na een hoop gestress en heel wat dollars armer hebben we onze vlucht letterlijk op de minuut na gered! Dat was rennen over het vliegveld...

Eenmaal in Hanoi aangekomen waren we de ellende m.b.t onze visa alweer snel vergeten. We hebben direct na onze aankomst een 3-daagse trip naar Halong Bay geboekt. Toen we na een bustrip van 4 uur bij de haven waren aangekomen was het nog even spannend of de trip door zou gaan. Vanwege het slechte weer (harde wind) gaven de autoriteiten geen toestemming om te varen in Halong Bay. Twee uur en een overheerlijke lunch (vooral voor visliefhebber Jordy, huhum) verder mochten we dan toch eindelijk aan boord van onze 'luxe' boot.

Na al het natuurschoon in Nieuw Zeeland zijn we een beetje verwend geraakt. Toch vonden wij Halong Bay prachtig.  We hebben 3 dagen lekker gechilled en genoten van de uitzichten op de talloze eilandjes. Daarnaast hebben we geluisterd naar de vele verhalen van onze (personal) guide Hope. Met deze Vietnamees hebben we veel gelachen. Een betere gids konden we niet treffen. Verder hebben we nog een mooie grot bezocht en zijn we naar pearlvillages gegaan. Hier worden oesters gekweekt die mooie parels maken. Deze worden over de hele wereld verkocht! Het proces is ons van A tot Z uitgelegd! 's Avonds heeft Jordy weer eens zijn viskunsten getoond vanaf de boot. Dit keer werd er gevist op squit (inktvis). Zoals gewoonlijk ook deze keer geen prijs! Hij is er van verzekerd dat hij in Thailand een knoepert van een vis gaat vangen! We zullen het zien.. 

Na Halong Bay zijn we vertrokken richting Hue! Een druk plaatsje waar we eigenlijk niet zoveel bijzonders hebben gedaan. We hebben twee dagen een scootertje gehuurd en zijn in het wilde weg wat rond gaan rijden. In de stad hebben we een paar bezienswaardigheden bezocht. Het leukste vonden wij het platteland. met de scooter zijn we ontsnapt aan alle drukte en hebben we toegekeken hoe de mensen daar leven. 

De route naar onze volgende bestemming Hoi An is van horen zeggen heel mooi. De beste optie is om deze weg met de moterbike af te leggen. Cooool! 
Helaas was het weer niet al te best dus Ashley had er haar bedenkingen bij. Jordy bleef zoals gewoonlijk enthousiast als het maar avontuurlijk is. De moterbike stond binnen 1 minuut voor ons hotel. Hmmmm een echte motor.... Daar stond hij dus mooi te kijken. Hij heeft er namelijk nog nooit op gereden! Niet getreurd, want binnen 10 minuten zouden ze hem dat graag even leren. Nouuu.. met die regen toch maar de veilige weg gekozen en met de bus gereisd (met een lichtelijke teleurstelling voor Jordy)!

Het uitzicht vanaf de bus zag er een beetje triest uit, regen regen en nog eens regen. Eenmaal in Hoi An aangekomen hebben we dan ook het eerste het beste hotel genomen. 
In Hoi An hebben we vervolgens onze kerstdagen doorgebracht. Aangezien het oude centrum van Hoi An verboden is voor auto's en scooters, vol hangt met lichtjes en lampionnen, en erg veel gezellige restaurantjes en barretjes heeft, was dit wellicht the place to be in Vietnam!! We hebben hier twee dagen een scootertje gehuurd. Met de scooter zijn we vervolgens naar Marble Mountain gereden 30 km verderop. Marble Mountain is een berg met verschillende tempels. De mooiste tempels liggen in grotten. Heel erg mooi!
De kerstdagen hebben we doorgebracht met voornamelijk heerlijk (Westers ;-)) eten! De desserts bij ons favoriete restaurantje waren zelfs zo lekker dat we ongeveer 5 keer in twee dagen hier een toetje hebben gegeten. In het nieuwe jaar maar weer wat extra calorieën verbranden!  

Vanwege het niet al te beste weer (in Vietnam verwachten wij toch wel 30 graden en volop zon :-p) hebben we besloten na de kerst direct door te reizen naar het zuiden van het land. De laatste stad die we in Vietnam bezocht hebben was Ho Chi Minh City (Saigon). We dachten dat het onmogelijk was, maar deze stad was nog drukker dan de grote steden die we hiervoor hadden bezocht. Overal waar je kijkt zie je scooters. Aangezien er ook niet echt regels gelden in het verkeer is het een grote chaos. Te voet oversteken naar de andere kant van de weg is dan ook een heel avontuur!! 
Het meest indrukwekkendste dat we in deze stad hebben gezien is toch wel het War museum waar we een middag hebben doorgebracht. Vooral de foto's van de slachtoffers waren erg confronterend. We waren er allebei stil van...
Vanuit Ho Chi Minh hebben we een dagtour naar de Cu Chi tunnels gedaan. Hier hebben we gezien hoe de Vietcong gedurende de oorlog leefde! We hebben hier door een 120 meter lange tunnel gekropen. Deze tunnel was gangbaar gemaakt voor toeristen. De originele tunnels zijn nog nauwer. Na 60 meter hebben we de tunnel toch maat verlaten. Jordy was toen inmiddels al ongeveer 3 liter vocht kwijt vanwege de 'hitte'.. Jaja! Ashley kan wat makkelijker praten, want zij kon gebukt door de tunnels lopen in plaats van kruipen.

Na Saigon zijn we met de bus doorgereisd naar het arme Cambodia.Om meer te weten te komen over de geschiedenis van Cambodia hebben we allebei het boek First they killed my father gelezen. Een gruwelboek over de oorlog in Cambodia beschreven door de ogen van een Cambodiaans meisje. Tijdens deze oorlog 1975 tot 1979 is een derde van de bevolking op gruwelijke wijze omgebracht door het communistische  regime van Pol Pot. Iedereen die een gevaar kon zijn voor het regime werd uit de weg geruimd. Over het hele land verspreid liggen massagraven. het bekendste massagraf The killingfield ligt bij de hoofdstad Phnom Penh, waar wij 2 dagen zijn verbleven. Het bezoek aan dit killingfield was erg heftig. Ongelofelijk dat mensen dit elkaar aan kunnen doen. Om (dure) kogels te besparen werden knuppels, messen, bijlen, etc, etc gebruikt om mensen te vermoorden. Het meest bizarre was de gemarkeerde boom. Deze werd gebruikt om baby's tegenaan te gooien om zo eveneens kogels te besparen. Het is moeilijk om je er iets bij voor te stellen, maar door het zien van de talloze botten en schedels die daar liggen wordt het toch een stuk realistischer. We hebben er geen woorden voor...

Na het bezoek aan deze killingfields zijn we direct doorgegaan naar de gevangenis S-21 waar Cambodianen werden gemarteld tot de dood tijdens het Pol Pot regime. Een groot deel van de gevangenis verkeerd nog in orginele staat. Het enige juiste woord dat wij ons hiervoor kunnen bedenken is 'ZIEK'!!! 

Na de historische steden Saigon en Phnom Penh was het toch wel tijd voor wat luchtigers. We zouden graag naar het zuiden van Cambodia gaan, maar na alle grote steden en de heftige verhalen hadden wij allebei het verlangen om zo snel mogelijk bij de eilanden van thailand te komen om te relaxen. Daarvoor zouden we nog 1 grote stad bezoeken, namelijk Siem Reap. Hier hebben we een pas voor het nabijgelegen inmensgrote tempel complex Ankor Wat gekocht! Met onze tuk tuk driver Guy zijn we in de vroege ochtend op pad gegaan. We hebben verschillende tempels bezocht. Allemaal super mooi. Ongelofelijk dat mensen dit in de 12e eeuw hebben kunnen bouwen. Voor de zekerheid hadden we gelukkig een extra geheugenkaartje voor de camera gekocht. We hebben op geen andere plek zoveel fotos gemaakt... De dag in Ankor Wat hebben we afgesloten met een mooie zonsondergang vanaf een tempel (waar het helaas wel erg druk was). 
De zonsopkomst schijnt hier ook heel mooi te zijn... Nu we er toch zijn willen wij dat natuurlijk niet missen! De volgende dag was het dan ook erg vroeg... om 4 uur 's nachts zijn we opgestaan. Onze vriendelijke tuk tuk driver Guy stond alweer vrolijk buiten op ons te wachten! Eenmaal aangekomen bij Ankor Wat bleek het dat we niet de enige waren die de zonsopkomst wilde aanschouwen. Er stonden al honderden mensen klaar om de beste spot te hebben bij het meer. Gelukkig hebben wij ook een aantal mooie fotos kunnen maken. Echt ontspannend was het echter niet in de drukte. Overdag hebben we weer verschillende tempels bezocht. De een nog mooier dan de ander. Gelukkig hebben we ook tempels bezocht waar vrijwel geen toeristen waren. Wel eens fijn als er geen chinezen met hun camera voor jouw camera gaan staan!!
Doordat we zolang bij de tempels waren blijven hangen hadden we helaas geen tijd meer om naar de beloofde berg te gaan voor de zonsondergang en de afsluiting van onze reis door Cambodia! 

Vooral Jordy had de volgende dag nog geen zin om het land te verlaten. Wat ons allebei erg aangreep waren de bedelende kinderen. Al bij de grensovergang van Vietnam-Cambodia waren er veel kinderen aan het bedelen. Omdat we nog wat vietnamees geld over hadden dachten we dit goed te kunnen besteden. Van alle kanten kwamen de kinderen op ons af. Al snel werden we door Vietnamezen gewaarschuwd dat elke cent die we zouden weggeven geen goede bestemming zou krijgen. Er schijnt een crimineel circuit achter deze kleine bedelaars te zitten. De kinderen worden gedwongen te bedelen en schijnen alles af te moeten geven. Het is daarom niet verstandig geld te geven. Daarnaast worden de ouders zo niet gestimuleerd  de kinderen naar school te sturen. Tijdens ons verblijf in Cambodia hadden we tot op de laatste dag alleen maar toeristische plaatsen bezocht. Eigenlijk waren we wel heel benieuwd naar de plaatsen waar deze arme kinderen allemaal wonen, de country side! Dezelfde avond hebben we onze reis naar Thailand weten uit te stellen door het busticket te laten wijzigen. Geen probleem gelukkig. 
Voordat we naar Cambodia zijn gegaan hebben we gezocht naar vrijwilligerswerk. Helaas was dit niet mogelijk vanwege de korte duur van ons verblijf daar. Daarna zijn we op het idee gekomen een van de vele weeshuizen te bezoeken. Na het lezen van een aantal interessante artikelen bleek ook dit geen goed idee te zijn. De kinderen zijn er namelijk helemaal niet bij gebaat als een toeristische attractie te worden beschouwd. Gezien dat voor ons meer dan logisch klonk hebben we ook dit nagelaten. We zijn vervolgens op het idee gekomen de countrysides te verkennen met nog steeds dezelfde tuk tuk driver die ons al 3 dagen overal heen reed waar we wilden gaan. 's Ochtends zijn we naar de lokale markt gereden waar we een hele tas vol schoolspullen hebben gekocht. Vervolgens zijn we naar het platteland gereden waar we het lokale leven hebben aanschouwd. Kleine houten of zelfs met golfplaten gebouwde huisjes (voor zover je dit huisjes kunt noemen). Onder de huizen (gezien deze vaak op wankele stelten zijn gebouwd) ligt allemaal afval en menselijke uitwerpselen. Hier wil je dus absoluut niet wonen. Toch lachten alle mensen ons toe en zeiden allemaal gedag. Een half uur later kwamen we aan bij de school waar we de gekochte spullen heen zouden brengen om het onderwijs in Cambodia te stimuleren. Eerst hadden we een gesprek met de directeur om te vragen of het mogelijk was de schoolspullen te overhandigen aan de kinderen. Deze zeer gebrekkig Engels sprekende jongeman vond het geen probleem en was erg enthousiast. We mochten zelfs een Engelse les bijwonen, wat we natuurlijk niet hebben overgeslagen. De aandacht van de gehoorzame kinderen werd natuurlijk wel afgeleid van de leraar. Hoe kan het ook anders met 2 blanke mensen in de klas. Samen met de kinderen hebben we gezongen en een dansje gedaan. Lachen dus!! Na deze les hebben we de middag doorgebracht op het schoolplein. De spelende kinderen waren erg in ons geïnteresseerd. Jordy heeft zich goed vermaakt met de jongens. Eindelijk kon hij weer eens een lekker potje voetballen! De directeur vond dit zo mooi dat hij Jordy graag als een soort van vrijetijd manager voor de kinderen wilde aanstellen. Hij zou tevens de trainer van de schoolteams kunnen worden. Met trots haalde hij de beker tevoorschijn waar jaarlijks om werd gespeeld tijdens het voetbaltoernooi. Jordy zou wel willen blijven, maar helaas voor hem is er maar een de echte baas ;-)
Op het eind van de middag hebben we de schoolspullen uitgedeeld. Waar je arme kinderen toch wel niet blij mee munt maken. Tot slot hebben we een spelletje gespeeld met de kinderen. De gelukkige winnaar heeft een (voor onze collega's herkenbare) pen gekregen! Hij staat er prachtig mee op de foto! 
De overgebleven schoolspullen hebben we aan de kinderen buiten de school uitgedeeld!! We hebben kinderen en ouders nog nooit zo blij gezien met spullen die voor ons de normaalste zaak van de wereld zijn... Kortom een dag om NOOIT meer te vergeten! Ons Cambodja avontuur hebben we op de laatste dag dan toch nog af kunnen sluiten met een prachtige zonsondergang vanaf een berg met nauwelijks toeristen. Helemaal super!!

Gelukkig zijn jullie nu weer van alles op de hoogte. Wij chillen hier in Thailand nog rustig twee weken verder. Dat ook hier straks een eind aan komt, daar willen wij nu echt niet aan denken!

Greetz!

Ps. foto's volgen zsm!